Profesor Leokadia Kłyszejko-Stefanowicz, twórca i pierwszy kierownik Katedry Cytobiochemii w Uniwersytecie Łódzkim, należy do pierwszej powojennej generacji polskich biochemików.
Urodziła się 1 kwietnia 1923 r. w Lidzie (pow. Nowogródek), gdzie mieszkała do końca 1945 roku. W ramach ewakuacji ze wschodnich terenów Polski od 19 grudnia 1945 r. mieszkała w Łodzi. Studia wyższe odbyła na Wydziale Stomatologicznym, należącym do 1949 roku do Uniwersytetu Łódzkiego, a następnie na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi. W roku 1951 uzyskała dyplom lekarza stomatologa, a w 1963 dyplom lekarza medycyny. 
Działalność zawodowa Pani Profesor związana była od początku i nieprzerwanie, do przejścia na emeryturę w 1993 roku, z Uniwersytetem Łódzkim i pierwszą w Polsce Katedrą Biochemii utworzoną 1 września 1945 r. na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym przez Profesora Antoniego Dmochowskiego. Profesor Leokadia Kłyszejko-Stefanowicz zatrudniona została w tej Katedrze 1 stycznia 1950 r., zajmując kolejno stanowiska od zastępcy asystenta do profesora zwyczajnego. Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskała w 1961 roku na podstawie rozprawy z zakresu deoksyrybonukleoprotein trzustki bydlęcej, a stopień naukowy docenta w 1965 roku na podstawie pracy habilitacyjnej nt. deoksyrybonukleoprotein trzustki bydlęcej i niejednorodności histonów tego narządu. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk przyrodniczych został Jej nadany w roku 1973, a profesora zwyczajnego nauk przyrodniczych w roku 1986.
Po przejściu na emeryturę w 1993 roku Profesor L. Kłyszejko-Stefanowicz nie rozstała się z macierzystą Uczelnią; długo prowadziła wykłady z cytobiochemii, uczestniczyła w zebraniach naukowych Katedry Cytobiochemii UŁ oraz pracy Wydziałowej Komisji ds. przewodów doktorskich. Żywo interesowała się badaniami naukowymi oraz kształceniem kadry i wspierała swoich uczniów cennymi radami i wskazówkami. O Jej aktywności zawodowej i ogromnej pracowitości najlepiej świadczy fakt, że właśnie w tym okresie napisała podręcznik pt. Cytobiochemia, który ukazał się nakładem PWN w latach 1995 i 1998 , a jego rozszerzone i unowocześnione wydanie w roku 2002. Zdaniem recenzentów Cytobiochemia jest dziełem wybitnym, klasy światowej, napisanym z prawdziwym talentem dydaktycznym, wypełniającym istotną lukę wydawniczą z zakresu biochemii komórki. Stanowi doskonałe źródło wiedzy o poszczególnych elementach strukturalnych i wydarzeniach molekularnych w komórce tak dla studentów i pracowników wydziałów przyrodniczych szkół wyższych i placówek PAN, jak również nauczycieli szkół średnich. Wyrazem uznania wartości merytorycznej i dydaktycznej podręcznika Cytobiochemia było uhonorowanie w 1996 roku Profesor Leokadii Kłyszejko-Stefanowicz Nagrodą Ministra Edukacji Narodowej. Podręcznik „Cytobiochmia” został także doceniony w całej aktywności dydaktycznej Pani Profesor przez Polskie Towarzystwo Biochemiczne, wyróżniając Ją. Nagrodą im. Prof. Antoniego Dmochowskiego (za szczególne osiągnięcia dydaktyczne). Pani Profesor była pierwszą laureatką tej Nagrody.
Była aktywnym członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego i Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Przez dłuższy czas pełniła m.in. funkcję przewodniczącej Wydziału Nauk Matematyczno-Przyrodniczych Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (1975-1982), wiceprzewodniczącej Oddziału Łódzkiego PTBioch (1967-1971) i wiceprzewodniczącej Zarządu Głównego (1977-1980) Polskiego Towarzystwa Biochemicznego.
Profesor Leokadię Kłyszejko-Stefanowicz, zmarłą 27 lutego b.r., pożegnano 1 marca br.; spoczęła w rodzinnej mogile na cmentarzu Rzymskokatolickim Doły w Łodzi. Tym, którzy pozostali niezmiernie trudno jest pogodzić się z Jej odejściem, bowiem odszedł Człowiek o niezwykłej osobowości, ujmujący skromnością i wrażliwością.
Zachowajmy Ją w naszej wdzięcznej pamięci!
